Ezelî Ahit, İslam inancında Allah ile kulları arasında, henüz yaratılış başlamadan önce gerçekleştiğine inanılan bir sözleşmedir. Bu ahitte, tüm insanların ruhlarının Allah'ın varlığını, birliğini ve Rab olduğunu kabul ettikleri varsayılır. Bu kabul, fıtratımızda var olan bir bilgi olarak değerlendirilir ve insanın İslam'a yatkınlığının temelini oluşturur.
Ezelî Ahit'in Temel Unsurları:
Ezelî Ahit ile İlgili Kur'an Ayetleri:
Kur'an'da Ezelî Ahit'e doğrudan atıfta bulunan bir ayet bulunmamakla birlikte, bazı ayetler bu konuyu dolaylı olarak destekler niteliktedir. Örneğin, Araf Suresi'nin 172. ayeti bu konuda sıklıkla referans gösterilir:
"Hani Rabbin, Âdemoğullarının sırtlarından zürriyetlerini almış ve onları kendilerine karşı şahit tutarak, 'Ben sizin Rabbiniz değil miyim?' demişti. Onlar da, 'Evet, şahidiz!' demişlerdi. Kıyamet günü, 'Biz bundan habersizdik' demeyesiniz."
Bu ayet, insanların yaratılışları sırasında Allah'ın Rabliğini ikrar ettiklerini ifade eder.
Ezelî Ahit'in Sonuçları:
Ezelî Ahit, İslam düşüncesinde insanın Allah ile olan ilişkisini anlamak ve İslam'a yönelmesinin temel nedenlerini açıklamak açısından önemli bir kavramdır.